Je begint te begrijpen hoe je jezelf tekort deed. Je wilde net als ieder ander onderdeel zijn van een cirkel.
En de cirkel mocht niet onderbroken worden want dan zou het geen cirkel meer zijn. In alles wat je deed was je bewust van het effect op de groep waar je bij hoorde.
Elke spontane impuls werd in de kiem gesmoord. Elke stap naar voren of naar achter zou de kring doorbreken. En je paste je aan, hield je in en werd onderdeel van een groep waarin ieder een vaste statische plek had; een kudde.
Dat ging je steeds meer tegenstaan. Je wilde ook vrij zijn, vrij bewegen maar je dacht ook dat je dan niet meer zou passen in de kring. Er niet meer bij zou horen. En je hield het vol tot het niet meer ging.
En je kende het prinicipe nog niet van de stralende kring, de uitstulpende kring; de ster.
Door te besluiten dat de kring in liefde niet onderbroken kan worden wanneer een groepslid zijn eigen weg gaat, kom je in een nieuw paradigma terecht; het beeld van de ster.
(Een ononderbroken cirkel hoeft niet rond te zijn. Als iedereen een eigen stap naar voren of naar achteren doet ontstaat de vorm van een ster.)
Je hoeft niet meer keurig in een kring te blijven staan. Juist door in je eigen waarheid te gaan staan kan je de mooiste ster laten ontstaan.
Doorbreek de cirkel, loop je eigen pad. Zo hoort het hemellichaam eruit te zien.
Wees niet bang verbonden te zijn. Je bent allang vrij.
Wees niet bang vrij te zijn. Je bent allang verbonden.
Wees stralend. Maak je eigen sterrenstof.
Je bent geen rondje, je bent een ster