Zo moe van al het meegaan in dat wat niet meer bij je past; alle verplichte bezoekjes, verjaardagen, lunches, feestjes, vergaderingen; al het zogenaamde samen waar je eigenlijk alleen nog maar fysiek bij was.

Je ziel was allang vertrokken.

Zo bang alleen over te blijven wanneer je voor jezelf zou kiezen om eerlijk te worden en jouw waarheid te delen, de stekker eruit te trekken waar toch al geen stroom meer was

Zo opgelucht dat je besloten hebt niet langer mee te doen in dat toneelstuk, je agenda eindelijk ruimte biedt, je nu tijd hebt gemaakt voor jou.

Zo fijn dat je besloten hebt eerst maar eens goed voor jezelf te zorgen.

Dank je wel mooie ziel; zo fijn dat je uit de kudde bent gestapt.

Zo fijn dat je er weer bent.

Als je verdwaald was in je eigen hoofd

zou ik je ergens kunnen vinden

als je denkt dat ik dwars door je heen kon kijken

zou ik daar blijven hangen waar je was blijven dwalen

je bent daar van binnen

ik weet het zeker

ik heb je eerder gevoeld

ook al denk je jezelf niet meer te kennen

ben je voor mij zo vertrouwd

als je me toestaat je vast te mogen houden

zal ik je vragen je koude muren te laten smelten in de warmte van mijn armen

ik zal je vinden

want je bent nooit weggeweest

Ik kan je altijd voelen

want dat wat zo bekend is in jou

dat ben ik zelf

dat ben ik zelf

op zoek naar jou

Als je alles wil zal je de diepte niet ontdekken.

Er was een tijd in je leven dat je het deed zoals het je ooit geleerd is; zoals het ons allemaal ooit geleerd is:

‘Stilzitten, luisteren en bij vragen je vinger opsteken.’

Er was een tijd waarin spelen op safe het hoogste goed was en kameleon zijn de beste optie om iedereen te vriend te houden.

Bij de vraag ‘wat wil jij?’ keek je naar buiten in plaats van naar binnen en zei je zachtjes ‘wat jij wilt’.

Je werd steeds aangenamer gezelschap voor iedereen waar je niet echt belangrijk voor was.

Je was voor hen een speelbal die alle kanten op kon worden gerold.

Je hoefde het niet te voelen, de pijn van dat ongemak want het bracht je ook veel. Je viel niet op, had geen vijanden en leek overal welkom.

Overal?

Het knaagde want ergens wist je dat er plekken zijn waar je nooit werkelijk bent geweest.

Plekken van betekenisvolle ontmoetingen, diep contact en stromende gevoelens.

Dit verlangen zal je de weg wijzen naar een ander bestaan; je echte bestaan. Alleen in je bereidheid iets te verliezen zal je dit winnen en de diepe laag van liefde en leven vinden. Alleen in je kleur bekennen en durven kiezen zal al het grijs uit je leven verdwijnen en komen magische kleuren tevoorschijn.

Het vraagt moed om een stap te zetten in de juiste richting en niet langer te verdwijnen in de leegte van een nietszeggende kudde.

Beken nu je kleur, ontdek wie je bent en maak je leven echt de moeite waard. Voel het, zeg het, doe het, LEEF HET NU.

Het is je bestemming.